İnegöl’de 2013 yılında evlenen yüzde 90 oranında görme engelli Özdemir çifti, dünya gözüyle göremeseler de, dokunup seslerini işittikleri 2 çocuğuyla mutlu bir hayat sürüyorlar. 4 yaşındaki İsmail Kerem ve 2 yaşındaki Elif Şevval isimli çocukları görme engelli çiftin, adeta gözleri oldu.

28 yaşındaki Hanım Özdemir ile 36 yaşındaki Mustafa Özdemir, Ankara'da 8 yıl önce Yenimahalle Görme Engelliler Okulu'ndaki bilgisayar kursunda tanıştı. Kurs bittikten sonra bir yıl telefonla görüşen çift, daha sonra evlenmeye karar verdi ancak aileleri buna karşı çıktı. Aşkları engel tanımayan çift, ailelerini ikna ederek 2012 yılında dünya evine girdi. Mutlu evlilikleri, 2014 yılında İsmail Kerem ismini verdikleri bir erkek çocukla taçlandı. Ailelerinin desteğiyle çocuklarını büyüten çift, 2016 yılında da Elif Şevval ismini verdikleri ikinci çocukları oldu. Çocuklarını hiç görmeden büyüten çiftin, gözleri çocukları oldu. 4 yıldan bu yana çocuklarının rehberliğinde, her yere ulaşan çift artık istediği yere gidip, zaman geçirebiliyor. Önceden dışarı bile çıkmakta zorlanan çiftin, rehberi iki çocuğu oldu. GÖZLERİMİZ OLDULAR Mustafa Özdemir, “Evlilik süreci sıkıntılı geçti. Ailelerimiz kabullenemedi. İkiniz de görmüyorsunuz, nasıl işinizi göreceksiniz dediler. Bu durumu bir şekilde atlattık. 2013 yılında evlendik. 2014 yılında oğlumuz dünyaya geldi. 2016 yılında da kızımız dünyaya geldi. Çocuklarımızı hiç görmedik. 12 yıl oldu, gözlerimi kaybedeli. Eşim doğuştan görmüyor. Bizde sadece ışık var görüntü yok. Öncelerde de çocuk bakımıyla alakalı tecrübesizliğimiz vardı. İkinci çocuğumuzda biraz daha tecrübelendik. 5-6 ay annem yanımızda durdu, o yardımcı oldu. İki çocuğumuza da kendimiz baktık. Tabi zor oluyor. Özellikle kavga ettiklerinde hangisi haklı, hangisi haksız bu durumu ayıramıyoruz. Çok zor oluyor. Allah’a şükür bununda üstesinden geliyoruz. Çocuklarımız bizim aynı zamanda gözlerimiz oldu. İsmail Kerem bunun birebir örneği. 1 yaşında yerde bulduğu çöpleri alıp bize getirir verirdi. Terliğimizi bulamadığımız zaman yardımcı olurdu. Şu anda aynısını kardeşi yapıyor. Bir şey gösterecekleri zaman elimizi tutup öyle gösteriyorlar. Onlar anlıyor, çünkü engelli çocuğu onlar” dedi. Baba Özdemir, “Allah çocuklarımızın evliliklerini de görmeyi nasip etsin inşallah” ifadelerini kullandı.

REHBERİMİZ OLDULAR

Anne Hanım Özdemir ise, doğuştan görme engelli olduğunu belirterek, “Görme engelli yatılı okullarında okudum. 2012 yılında sınavı girip memur oldum. Şu anda çalışıyorum. İsmail kreşte eğitim görüyor, kardeşi Elif ise babasıyla beraber evde. Bizim akşamlarımız renkli geçiyor. Çocuklar hep bizimle birlikte, bir gün bile olsun çocuklarımı başkasına bırakmadım. Hep bizimleler. Biz kendimizi anlatmadan zaten bizi yaşadıkça öğrendiler. O yüzden çocuklarımız şu anda hiç zorlanmıyorlar. Biz bir yere gittiğimizde biliyorlar ki diğer insanlardan farklıyız, yardımcı olmak için harekete geçiyorlar. Özellikle oğlum. Bize rehber oluyorlar. Gören bir insan bizimle her zaman yaşasaydı, çocuklarımız bizi çok iyi tanıyamazdı” dedi.